Radków

Radków jest polskim przygranicznym miasteczkiem, leżącym u podnóża  Gór Stołowych w dolinie potoka Pośny. Jest to jedno z najstarszych osiedleń Kłodska. Powstało prawdopodobnie już w XI wieku przy małym gródku, strzegącym drogi handlowej z Kłodzka do Broumowa. Według podania gródek założył bliżej nieznany książę słowiański. Pierwotną nazwą miasteczka był „Hrádek”, później w roku  1386 pojawia się słowiański „Radcov” a potem aż do końca II wojny światowej miasto nazywało się „Wünschelburg“. Duży rozmach miasta nastąpił w roku 1418, kiedy król Václav IV udzielił Radkowowi praw miejskich. W tym okresie nastał największy rozwój miasta, wybudowano mury obronne. Powstały młyny, kramy z mięsem, łaźnie miejskie, tartak. W grudniu roku 1421 zdobył miasto oddział wojsk husyckich pod dowództwem fanatycznego księdza Ambroża.W ciągu grasowania husytów zginął w płomieniach miejscowy ksiądz Megerlein. Można przypuszczać, że Ambroż załatwiał jakieś osobiste porachunki z Megerleinem, (który przedtem, podobnie jak Ambroż, również przebywał w Hradci Králové) i nie można wykluczyć, że wyprawę karną przeciwko Radkowowi dowódca hradecki zaplanował z powodu Megerleina, o czymż mogłaby świadczyć jego okrutna  śmierć.

Pełne prawa miejskie były miastu przyznane w roku 1455 na podstawie decyzji przyszłego króla Jiřího z Poděbrad. Rozwój miasta był na kilkadziesiąt lat zahamowany z powodu najazdu wrogich wojsk Matyaša Korvina.  W XVI wieku sytuacja zmieniła się na lepsze. Wyraźnie rozwinął się handel i rzemiosła, miasto słynęło z warzenia piwa.

Walka trzydziestoletnia (1618 – 1648) wstrzymała rozkwit miasta, do tego w mieście wybuchła epidemia zarazy morowej, na którą umarło ponad 500 osób. W pierwszej połowie XVIII wieku wybuchła epidemia cholery, ponadto w roku 1738 ogarnął miasto olbrzymi pożar. Wbrew  tych tragicznych  wydarzeń mieszkańcy Radkowa szybko zmobilizowali się i odbudowali miasto. Zaczęły rozwijać się rzemiosła, a  handel stał się głównym źródłem zarobku. Pod koniec XIII wieku wzrosło zainteresowanie miastem  jako ośrodkiem turystycznym. W roku 1790 miasto odwiedził pisarz i poeta Johann Wolfgang Goethe, dziesięć lat później prezydent USA John Adams.

W XIX wieku zburzono mury miejskie, dzięki czemu doszło do znacznego powiększenia miasta, w latach 1867 – 1870 zbudowano drogę z Kudowy Zdrój przez Karłów do Radkowa.

Druga połowa XIX wieku była erą największego rozkwitu przemysłu w Radkowie. Czynnych było tutaj kilka gorzelni, browarów i połączonych z nimi restauracji. Była tutaj fabryka zapałek, czynnych było kilka młynów, cegielni i tartaków. W tym okresie także znacznie rozwinął się przemysł ceramiczny. W roku 1840 została założona pierwsza firma zajmująca się opracowaniem miejscowego piaskowca, która później nie tylko dostarczała kamień budowlany, lecz również produkowała  nagrobki  i rzeźby. W drugiej połowie XIX wieku uruchomiono sławny radkowski kamieniołom. Firma zatrudniała wkrótce ponad 500 robotników. Na początku XX wieku połączono najlepszych producentów piwa i wódki w okolicy Radkowa. Dzięki temu produkty radkowskich browarów i gorzelni doczekały się uznania w całym świecie. Wódka „Wünschelburger Korn“ lub piwo  „Kulmbacher“ czy  Heuscheuer Pils“ były znane w całej Europie. W roku 1903  do Radkowa doprowadzono linię kolejową ze Ścinawki Średniej, co miało później duży wpływ na rozkwit ruchu turystycznego.

Na początku XX wieku działały w Radkowie dwie szkoły, sąd, policja, ubezpieczalnia, bank, poczta i kilka stowarzyszeń społecznych.

Współcześnie gmina Radków liczy około 9 500 mieszkańców,  a oprócz miasta Radków obejmuje okoliczne miejscowości Ścinawka Dolna, Ścinawka Górna, Ścinawka Średnia, Ratno Dolne, Wambierzyce, Raszków, Suszyna, Karłów, Pasterka, Gajów.

Radków jest czarującym zakątkiem, leżącym daleko od miejskich osiedli. Dla turystów  przygotowano wiele atrakcyjnych  propozycji ciekawego spędzenia urlopu. Można odwiedzić park narodowy Góry Stołowe, zajść na Szczeliniec Wielki, Błędne Skały na Borze oraz Skalne grzyby. Oprócz ciekawych wycieczek można wykorzystać do kąpania i sportów wodnych Zalew Radkowski,  a zimą sieć utrzymywanych tras narciarskich.