Police nad Metují
Około początku XIII wieku pojawiają się na Policku pierwsi kolonizatorzy. Nie ma znaczenia, czy był to legendarny Jurik z klasztoru rajhradskiego czy Vitalis ze swymi braćmi z klasztoru na praskim Břevnovie, wspomniany w akcie królewskim. To oni zaczęli uprawiać tu pierwsze pola, budować zarodek pierwszej kaplicy Panny Marii i może też skromnego klasztoru.
Na podstawie tego faktu (już wcześniej zaplanowanego?) ówczesny opat Chunto poprosił w roku 1213 króla Přemysla Otakara II o darowanie „obwodu powszechnie nazywanego Police” – a więc rozległego terenu, a nie wyłącznie osady . Nazwa osady Police nie widnieje nawet w stwierdzeniu z roku 1229, ale „obwód policki” jest w dokumencie nazywany „krainą przerażającą swoim rozległym pustkowiem”. Dopiero w roku 1253, na żądanie opata Martina, król Přemysl Otakar II przenosi z miejscowości Provodov na Ziemi Nowomiejskiej „targ królewski” na „inne miejsce nazywane Police” („in alium locum, Poliz nomine”). Jest to pierwsza pisemna wzmianka o osadzie Police, która była zapewne na tyle rozbudowana, że co środę mógł odbywać się w niej targ. Z początkowo małej osady rolniczej staje się miejscem targowym („locus forensis”) – ośrodkiem handlu z okolicznymi wsiami – ale nie z miastem. Mniej więcej w tym samym okresie rozpoczęto budowę wielkiego kamiennego kościoła, dokończonego przez opata Bavora około roku 1294.
W roku 1295 król Václav II udziela opatowi Bavorowi prawa gardzielnego, którego wykonywaniem zostaje powierzony sołtys gminny. W roku 1395 król Václav IV potwierdza przywileje klasztoru břevnovskiego. Akt wymienia wszystkich 19 wsi istniejących w posiadłości polickiej (a więc wszystkie z wyjątkiem dwu, które zostały założone później).
Urbarz břevnovski, spisany około roku 1406, zawiera wykaz wszystkich terenów należących do klasztoru oraz obowiązków pańszczyźnianych poddanych i umożliwia nam lepszą orientację w ówczesnych stosunkach. Police widnieje w urbarzu jako miasteczko z siedzibą przełożonego kapituły, kościołem farnym i trzema folwarkami.
Spokojny bieg czasu uległ nagłej zmianie podczas wojen husyckich. W roku 1421 do Police wpadły oddziały wojsk śląskich, spaliły miasteczko a obywateli, ukrytych na górze Ostaš, wymordowały. Miasteczko opamiętało się dopiero po otrzymaniu licznych przywilejów. W roku 1506 król Vladislav udzielił mu prawa odbywania dwu dorocznych jarmarków, w tym samym roku opat Řehoř sprzedaje prawo spuścizny po osobie zmarłej bezpotomnie, w roku 1523 opat Jakub udziela przywileju regulującego spory odnośnie sprzedaży piwa i win, jarmarków i wypasu w lesie Žděřin. Kolejno zakładano cechy rzemieślnicze (krawców, szewców, rzeźników, tkaczy, piekarzy).
Defenestracja praska (wyrzucanie osób przez okno) zapoczątkowała w roku 1618 wojnę trzydziestoletnią. Wojna ta, zakończona w roku 1648 Pokojem Westfalskim, pozostawiła po sobie w posiadłości polickiej spustoszenie, o czym świadczy fakt, że zostały opuszczone 74 domostwa, a o 12 nie było żadnych wiadomości.
Po wojnie nadszedł czas szybkiej odbudowy, a oprócz tego okres nieustannego zwiększania obowiązków pańszczyźnianych. Doprowadziło to w roku 1680 do powstania, które zostało krwawo stłumione. Rok 1700 stał się okresem urzędowania opata Otmara Zinke, największego benedyktyńskiego budowniczego w Czechach.
W roku 1727 został założony nowy urbarz. Na polickich włościach żyło wtedy 167 wieśniaków, 51 ogrodników, 24 chłopów małorolnych i 229 chałupników. W samej Policy było 10 rzeźników, 8 piekarzy, 2 piernikarzy, 20 szewców, 20 krawców, 4 kowali, 3 ślusarzy, 3 bednarzy, 1 stolarz, 2 garncarzy, 2 murarzy, 1 rymarz, 1 powroźnik, 1 kuśnierz, 1 białoskórnik, 1 mydlarz, 40 tkaczy, 2 młynarzy, 2 tokarzy, 2 handlarzy płótnem, 2 winiarzy i 4 robotników najemnych. „Opis królestwa czeskiego...” z roku 1834 podaje, że Police ma 1533 obywatele i 263 domy.
W roku 1791 Police zmieniła się z poddańskiego miasteczka na miasto. Do zarządu miejskiego wprowadzono tzw. magistrat regulowany, dzięki czemu miasto stało się niezależne od administracji patrymonialnej.
Liczne zmiany przyniósł rewolucyjny rok 1848. Utworzono gwardię narodową, odbyły się wybory, we wrześniu uchwalono ustawę o zniesieniu poddaństwa i ciężaru pańszczyźnianego, mocą ustawy o tymczasowej strukturze gminnej uznano miasta i wsie za równoprawne i samodzielne miejscowości z własnym samorządem.
W roku 1886 zaczęły powstawać pierwsze przedsiębiorstwa przemysłowe. Josef Katschner buduje w dolinie międzygórskiej małą fabrykę artykułów metalowych. Stopniowo powstają kolejne fabryki (V.Pelly), a Police z czasem staje się przemysłowym miastem. Wkracza w rewolucję przemysłową. Spokojne czasy prowincjonalnego miasteczka przechodzą zwolna do historii.
